कोरोनाको चक्रब्यूह, बदनाम नेता र सेना परिचालनका पक्षमा रहेका ‘सिडियो साप’हरु
प्रकाशित मिति : भाद्र २३, २०७७ मंगलबार
– किशोर नेपाल
कोभिड – १९ ले काठमाडौं उपत्यका आतंकित छ – यो कुनै खबर होइन । खबर सरकारी स्वामित्वको समाचारपत्र गोरखापत्रले छापेकोछ । गोरखापत्र भन्छ – सङक्रमितभन्दा निको हुने दोब्बर !
कति राम्रो समाचार । तर, होइन । पहिले गोरखापत्रले समाचार छाप्थ्यो । अहिले प्रचार छाप्छ भन्छन विज्ञहरु । जमाना विज्ञहरुकै छ । त्यसलाई पत्याउनै पर्दछ । स्वास्थ्यका विज्ञले कोरोना समाचार ‘म्यानिपुलेट’ गर्छन भन्ने आरोप लागेकोछ । सरकारले खण्डन गरेपनि कसैले पत्याउँदैन । शहरमा झण्डै झण्डै जंगी कानून लागेको अवस्थाछ । प्रकृतिप्रेमी लेखक तथा पत्रकार नारायण वाग्लेलाई पुलिसले आज बिहान गौशाला, बत्तीसपुतलीमा नियन्त्रणमा लियो । उनलाई एकघण्टा घेराबन्दी गरेपछि छाडिदियो । अग्ला नारायण वाग्ले लामा लामा पाइला चाल्दै लखरलखर शहरघुम्ने ब्यक्ति हुन । सकेसम्म चूपलाग्ने, हम्मेसी प्रतिरोध नगर्ने उनको बानी हो ।
कोरोना भाइरसले मानिस त्यति आतंकित छैनन जति पहिलेको लकडाउन र अहिलेको निषेधाज्ञाले आतंकित छन । खासगरेर, उपत्यकाका तीन जिल्ला –– काठमाडौ, ललितपुर र भक्तपुर –– को आधिपत्य पाएका प्रमुख जिल्ला अधिकारी (सजिलो भाषामा सिडियो साप) ले कोविड – १९ का नाममा जनतालाई पेल्न सेनाको परिचालन गर्नुपर्ने बताएका छन । सिडियो सापहरुले यो बताएका छैनन, सेनाले कोरोनालाई समात्छन कि कोरोनाले सेनालाई ? तर, उनीहरुको ‘रिमार्क’पछि पूरै देश आतंकले तरंगित भएकोछ । मानिसहरु घत अर्थात जोखना हेर्दैछन, सिडियो सापहरुले अगष्ट १० तारीखदेखि सडकमा सेना उतार्छन कि निषेधाज्ञा हटाउँछन !
सामाजिक संजालतिर बदनाम छन नेताहरु । केपी ओलीहरु सरकारले भ्रष्टाचार बढाएकोमा बदनाम छन भने माधव नेपालहरु सरकारको लगाम कस्न नसकेकोमा बदनाम छन । अनि, राज्यको रुपान्तरणगर्न छाडेर ओलीसंग हात मिलाउन आएका प्रचण्डहरु सरकारलाई अनियन्त्रित चल्न दिएकोमा बदनाम छन । यो बदनामीको कुनै चर्चा छैन, शहरमा कतैपनि । शहरमा हलचल हुने भनेको बिहान ११ बजेसम्म हो । त्यसपछि शहर शान्त रहन्छ, अबिचलित रहन्छ ।
काठमाडौं शहर इतिहासका बक्ररेखाहरुमा जेलिएकोछ । संगसंगै जेलिएका छन, पाटन र भादगाउँ । देशमा विधिको शासन कहिल्यै स्थापित भएन । पहिले पहिले श्री ३ महाराजपछि कम्याण्डर इन चीफ, सिनियर कम्याण्डिङ जनरल, काजी, वकील, चौतरियाहुँदै पुरोहितसम्मको शासन चल्थ्यो देशमा । अहिले पनि प्रधानमन्त्रीपछि पाँचौ पदमा छन मन्त्रीहरु । त्यसपछि आउँछन वकील । देश यिनैको रंगेलोमा छ । यो कोविडको रडाकोपछि, मानिसहरुको बिश्वासछ, केही न केही परिवर्तन त हुन्छ नै । महिला र पुरुष हँसिया र खुर्पालिएर सडकमा ओर्लिन सक्दछन ।
यसो भयोभने अहिलेसम्म तस्वीरमा देखिएको जनक्रान्ति प्रत्यक्ष देखिनेछ । हुनपनि देशमा अचाक्ली अन्याय भएकोछ । त्यत्रा राजालाई बिदा गरेर गणतन्त्र आउँदा पनि जनक्रान्ति आएन । चन्द्रशमशेरको निगाहमा सुब्बा भएका ब्यक्तिका छोरा, नाती, पनाती रोलक्रम अनुसार सत्तामा बसेको बसेकै छन । बाँकी सबै किनारा लाग्नुपर्ने अवस्थाछ । जस्तो, प्रतापसिंहको राज्यबाट बहादुर शाह निर्वासित भएका थिए । बहादुर शाहले नायव महारानी राजेन्द्रलक्ष्मीसंग संघर्ष गरेका थिए ।
यी सबै संघर्षको पछाडि फौज थियो ।
नेपाल कोभिड–१९ ले आत्तिएपनि भारतको कोरोना डाटा देखेर बेला बेलामा उत्साहित हुनेगर्दछ । भारतमा बढेको बढेकैछ । हामी कहाँ त घटदोछ । यो घट्दो र बढदोको सन्तुलन कसले मिलाउने ? कोभिडले भारतको बिदेश नीति चीनतिर भडकिएकोछ भने नेपालको बिदेश नीति लिपुलेकतिर बहकिएकोछ । यो भडकाउ र बहकाउको अन्त्यका लागि पनि कोरोना भाइरसको आतंक त हटनै पर्ला । कोरोनाभरि भारतले बिदेश नीतिको मामिलामा हलचल नगर्ने नीति लिएको सन्दर्भमा बढेको बढेकै र घटदोको अन्तर छुट्याउनै पर्ने हो । खैर, त्यसका लागि बयोबृध्द राजदूत नीलाम्बर आचार्यको बुध्दिमानीमा बिश्वास नगरी सुखै छैन ।
एचआइभी एडसको संक्रमणका बेला यो स्तम्भकार स्यानफ्रान्सिस्को शहरको फिसरम्यान ह्वार्फमा सालमोन खान्थ्यो । नापा भ्यालीको वाइन पिउँथ्यो । एउटा रोगका बिरुध्द त्यति गम्भीर सावधानी मैले कतै देखेको थिइन । त्यत्रो चेतनाका बिपरित एडस रोग बिरुध्दको अभियान सफल भएन । रोग फैलिदै गयो । फैलिएर नेपाल सम्मपनि आइपुग्यो ।